اثربخشی روان درمانی پویشی کوتاه مدتِ فشرده بر کاهش نشانه ها و سبک های دفاعی در بیماران مبتلا به افسردگی

چکیده این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی روان­درمانی پویشی کوتاه مدتِ فشرده بر کاهش نشانه­ها و سبک­های دفاعی در مبتلایان به افسردگی انجام شد. پژوهش حاضر، کاربردی و از نوع شبه آزمایشی که در آن از پیش-پس­آزمون با گروه کنترل استفاده شده، می­باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویانِ سال 90-91 مبتلا به افسردگی، در دانشگاه فردوسی مشهد بودند که 16 نفر از آنها به شیوه نمونه­گیری داوطلبانه مبتنی بر هدف انتخاب شدند و بر مبنای گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. داده­ها به کمک پرسشنامه­های جمعیت­شناختی، افسردگی بک و سبک­های دفاعی در مورد هر دو گروهِ آزمایش و کنترل جمع آوری شد. گروه آزمایش بنا به هدف طرح، بسته­ی روان­درمانی روان­پویشی کوتاه­مدت فشرده را در 20 جلسه دریافت کردند، در حالی که در مورد گروه کنترل مداخله­ای صورت نگرفت. بعد از پایان دوره­ی روان­درمانی، مجدداً پرسشنامه­های مذکور در مرحله پس­آزمون اجرا شدند. داده­ها با استفاده از نرم افزار spss و آزمون ancova مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­های پژوهش نشان داد که روان­درمانی پویشی کوتاه­مدتِ فشرده باعث کاهش نشانه­های افسردگی (001/0p<)، سبک­های دفاعی رشد نایافته (17/0p<) و روان­رنجور (001/0p<) و همین­طور منجر به افزایش سبک دفاعی رشد یافته (001/0p<) در گروه آزمایش شده است. تأیید فرضیه­های تحقیق مبین این است که روان­درمانی پویشی کوتاه­مدتِ فشرده منجر به بهبود خلق و بکارگیری سبک­دفاعی کارآمد رشدیافته و نیز کاهش استفاده از سبک­های دفاعی سازش­نایافته رشد نایافته و روان­رنجور گردیده است.